DÖNÜM NOKTAMIZ:6. AYDAN SONRA

 6. ayını bitirdiği dönemlerde paylaşamadığım dolayısıyla geçmişe dönük paylaşmam gerektiğini düşündüm.Ah o 6 ay öncelerimiz ahhh.O zaman mı bu zaman mı karar veremedim şimdi ama bir ahhh çekme gereksinimi hissettim nedense.Ne uslu bir bebekti benim yaramazım, derlerdi de inanmazdım 6 aydan sonra oda bir birey olduğunu kanıtlayacak diye hakikaten de öyle de oldu bizim ki.


 6. ayını bitirdikten sonra ilk yaramazlığını Ankara' da oldu.Eşimi karşılamak için gitmiştik Ankara'ya.İlk şehir dışı gezimiz oldu ve orada 3-4 gün kaldık.Allah'ım o ne yaramazlık ne mızmızlık gece yatmaz, kaç kere uyanır sabah durmaz.Ama ne yapsın benim oğluşum mayıs ayıydı ve feci sıcaktı.Bide yatağını özledi tabi.Hele gelirken babası ve beni perişan etti.Giderken özel araba ile gitmiştik, gelirken otobüsle hayatımızın hatasını yapmışız.Bir daha ben bebekle otobüse biner miyim gelene kadar 3 saatlik yol 3 yıl gibi oldu.Gelene kadar ağladı.Birde ben akıllısı elbise giydim, rahat hareket edemiyorum zaten.Benim gibi küçük bebek annesinin elbise neyine.:)En son bizim afacanı uyutmak için babası ortaya oturdu ve ayakta salladı biraz uyudu da kafamız rahatladı.Yani böyle bir macera atlattık ve eve gelince valizleri attığımız gibi hastaneye götürdük oğlanı.Tabi hiç bir sıkıntısı yokmuş eve gelince yine güldü, oynadı, eğlendi.


 Biz de dersimizi aldık bu durumdan tabi.Uzaklara gitmek bize oğluşumuzun büyüdüğünü ve evimize ,bize alıştığını gösterdi.Sonrasında büyümenin belirtileri yavaş yavaş gelmeye başladı.Sırt üstünden yüzüstüne dönmeler başlamıştı, şimdi de yüz üstündeyken kolunun üstüne kalkmalar başladı.Çağırınca kucağımıza gelmek için kollarını uzatıyor.Biz odadan ayrılıp gözden kaybolunca önce sesleniyor cevap gelmezse ağlamaya başlıyor.


 Konuşmalar başladı tabi ki.Dede ve Baba diyor ama anne hala yok.:( Bu sabahta Teyde(teyze) diyordu.Sanırım annenin pabucu dama atıldı.


 Neyse sıra bana da gelir umarım.Sağlıklı ve Güzel büyümeler inşallah......